ساحل نجات

باز باران بارید ...خیس شدخاطره ها ...مرحبا بر دل ابری هوا...هر کجا هستی باش...آسمانت آبی ..و تمام دلت از غصه ی دنیا خالی.

آسمانت بی غبار?،سهم چشمانت بهار،قلبت از هر غصه دور،بزم عشقت پر سرور،بخت و تقدیرت قشنگ،عمر شیرینت بلند.

اندکی آنسوتر جاییست که یک دوست در آن جا دارد،هر کجا هست ،به هر حال ، به هر فکر ، به هر کار عزیز است ؛خدایا تو خودت غرق سعادت دارش.

فصل بهار بوی آمدنش را می دهد .ای کاش شامه بوییدنش را داشتیم.

همه می پرسند چیست در زمزمه مبهم آب؟وقتی که من پرسیدم گفت رمز عاشقانه ای است بین من وخدا.

کاش انسان ها به اندازه کالایی که می خرند ،در دل بستن ها و محبت پیذا کردن ها هم حو صله و  وسواس به خرج دهند.

حیف است که دل ها ،بی در دروازه باشد و عشق ها بی هویت و بی شناسنامه.

چرا بعضی به «گدایی عشق»می پردازند و بعضی به حراج عشق؟ باید از چه گذشت تا به چه رسید؟ آیا آنچه از دست می دهیم به آنچه بدست می آوریم می ارزد؟ برنده ایم یا بازنده؟

یا صا حب الزمان

به توپ ها،تفنگ ها بگو

به بمب ها،فشنگ ها بگو

کمی برای شاخه های بید

کمی برای شانه های کوه

کمی برای بازی جوانها

سکوت!

ای سبز تر از بهار بر گرد بیا ای معنی انتظار بر گرد بیا این کوچه بدون تو پر از دلتنگی است آرامش بی شمار برگرد بیا دلم اندر هوایت پرکشان است/که یاد تو مرا آرام جان است/ به قربان وجودت هستی من / که ذکر جان ودل صاحب زمان است./