ساحل نجات

مد روز در سبک اروپایی اواخر دوره قاجار به ایران آمد. در زمان سلطنت ناصرالدین شاه به واسطه نفوذ دخترش تاج‌السلطنه که تحصیل‌کرده بود و از آزادی زنان ایرانی پشتیبانی می‌کرد، این مساله تسهیل شد. به طوری که می توان تاج السلطنه را اولین طراح مد لباس های ایرانی- اروپایی دانست. او در خاطراتش از لباس‌هایی سخن به میان آورد که در سبک و رنگ‌های روشن تجلی اروپایی‌ها بود. همچنین حدود سال 1900 با لباس اروپایی تنگ چسبان پارچه‌ای و گیسوان پوشانده نشده‌اش مدل نقاشی شد.

لباس زنان دربار، اوایل ترکیبی از نیم تنه (ژاکت)‌های تنگ با آستین‌های بلند با شلواری که به شکل زنگوله تا زانو‌ها می‌رسید، همه ساخته شده از پارچه زربفت ابریشمی و مخمل بود. یک شال معمولا صورت را در بر می‌گرفت و زیر چانه گره زده می‌شد. بسته به وضعیت پوشنده لباس مقدار زیادی از جواهرات آویخته می‌شد. تغییرات در لباس‌های سنتی بصورت تدریجی از اواسط قرن نوزدهم شکل گرفت و شامل شلوارهای کوتاه‌تر، و دامن‌هایی در اندازه و ضخامت مختلف بود که روی شلوارهای تنگ یا جوراب‌های نازک پوشیده می‌شد. معرفی جامه اروپایی به زنان دربار تدریجی بود و از اواخر قرن نوزدهم شروع شد که شامل انطباق با سبک سنتی است. برای نمونه کت‌ها با دکمه بسته شدند و خط یقه V شکل داشتند. لباس‌های بلند با کمر تنگ و دامن‌های زخیم که زیر کت پوشیده می‌شد. شنل‌ها روی کت پوشیده می‌شد و برخی مواقع رداهای طرح اروپایی به جای چادر در لباس‌های بیرون از خانه استفاده می‌شد.

یک سوالی دارم از طراح این   لباس آیا این طرح لباست که تو تهران طرفدار زیادی پیدا کرده برای

دخترهای مسلمان کشورمونه یا برای ترویج بی حجابیه یا قصدت چیز دیگه اس حداقل فکر پسرای بی

جنبه رو میکردی و بعد لباساتو طراحی می کردی ...

شما دختری که داری این مطلبو می خونی این طرح واقعا از دیدت ارزنده یک دختر ایرانی و مسلمونه ؟

خدا به ما رحم کنه زلزله .خشکسالی .شهر بعدی کدومه ؟

کدومشو انتخاب میکنی؟ طرح لباس تصاویر بالا  یا پایین ؟

من آنچه از آتش به خاطرم باقیست فروغ مشعل همواره تاب زرتشت است.

                                                                                                "فریدون مشیری"

این روز ها همه آشفته اند تا هویت ملی را تعریف کنند و یا به چالش کشانند.

و در این میان برخی به دنبال ساختن هویتی مستقل برای قوم خویش هستند.

از پان ترکیست ها گرفته تا نخبگان محلی کرد و بلوچ و پان عرب ها!

دامن سحر انگیز مدرنیته را محکم چسبیده ایم تا از پس آن به جهانی شدن برسیم ، به یکسان سازی. ولی هر یک از برای منافع و علایق نیز در پی یافتن و ساختن خود آگاهی قومی جدید.!چه پیچش غریبی است.!!!

تکه تکه می شود ایران این کهنه ی جدید.

روزگاری بود که وقتی سخن میرفت از معاهدات قجر در کتب درسی شکایت به معلم می کردیم.

اکنون دست به کار شده ایم .همگی تا بی معاهده ایران را تکه تکه کنیم.

همگی کوتاهی میکنیم.

از طنز های قوم گرا لذت می بریم،تمرکز سرمایه ایجاد میکنیم،تاریخ را نادیده می انگاریم.

وقتی دست در ویژگی های هویتی خویش می بریم و بنا بر سلایق شخصی سعی در از میان بردن بخشی و پررنگ جلوه دادن بخشی دیگر میکنیم ، کوتاهی می کنیم.

از فرهنگ باستانی این مرز و بوم خوشمان نمی اید بر چسب هایی ناروا به آن میزنیم و از کتب درسی کم کمک حذف می کنیمش و در نگه داشت آثارش همتی نداریم.

اسلام با بینش هایمان جور نیست هزار سال از تاریخ کشور را عقب مانده مینامیم.

از تمدن غربی تنفر داریم دست به دامان فلاسفه ی سنت گرا می شویم برای تخفیف آن.

به راستی به چه حالیم؟

نادیده گرفتن تاریخ و واقعیت های اجتماعی ما را به هلاکت فرهنگی دچار میکند.

ایکاش تعصب و کور دلی را کنار می گذاشتیم و دل و دیدگان خویش را به حقیقت روشن می ساختیم تا امروز گرفتار در لجن تعصبات نباشیم.

محصور کردن دین در ذهن کلیشه ای یک فرد و القای آن به 75 میلیون ایرانی بسیار نارواست.

که از آن سو به پرورش دیدگاه های میهن پرستانه ی بس افراط گونه می گردد و این دو نیز بسیار خطرناک هستند.

ملتی که کورکورانه خویشتن را برتر از دیگران ببیند از رشد باز می ماند.

کنون برخی عرب زده اند و اسلام را یگانه پرچمدار جهان میدانند.

برخی سخت غرب زده اندو به دنبال ایده ی لوهان و پست مدرنیسم پشت کرده اند به تمدن خویش.

کجاست دید علمی و میانه ی تاریخ؟تاسف انگیز است که ما تاریخ را بازیچه کرده ایم.

مد فقط شکلی از زشتی است که آنقدر غیر قابل تحمل است که مجبوریم هر 6 ماه یکبار آن را عوض کنیم