ساحل نجات

یادت نیست کوچک بودی ، آن قدر کوچک که حتی قدرت دور کردن مگسی را از خودت نداشتی، مادر این زحمت را برایت می کشید

و از شیره جانش به تو می خورانید تا تو رشد کنی .

اگر رشدت متوقف می شد غم عالم دل مادر را فرا می گرفت و پدر صبح تا شب عرق می ریخت تا لقمه نانی حلال بیاورد که بخوری

و گوشت شود به استخوانت و بزرگ شوی....

و حالا بزرگ شده ای ،خوش تیپ و خوش هیکل ،دیگر اصلا آنها را هم قبول نداری ، به اینترنت می روی و آنها را که به این تکنولوژی

نرسیده اند مسخره می کنی و خود را باسواد می دانی و آن هارا بی کلاس می پنداری.

حتی شنیده ام زور هم می گویی  گاهی برای حرف هایشان تره هم خرد نمی کنی،های حواست باشد تو مگس را حریف نبودی

آنها تو را به اینجا رساندند. مواظب باش آنچه بودی را فراموش نکنی که روزی هم تو را فراموش می کنند.

همین الان برو و لب هایت را به نشانه تعظیم  به دستانشان نزدیک کن تا قرو ریزد رحمت حق و فرا گیرد تمام وجودت را،همین الان 

برو تا مطمان شوی که لبخند امام زمان (ع) به همراه دعایش بدرقه راهت شده است همین الان.