ساحل نجات

برای سیصد و سیزده  گل آفتاب گردان , درود می فرستم .گل هایی که همیشه نگاهشان به سمت آفتاب است. خوب می دانم که دعای دل آن ها,همان دعای دل ماست.

ای آقای بهتر از گل؛پس کی می آیی؟

ای آفتاب زیبا؛تو هستی؛اما هیچ نشانی از تو نداریم.

راستی,آیا ما درآن روز خواهیم بود؟روز بزرگی که فرشته ها ,از آسمان

تا زمین را چراغانی می کنند.درخت ها در راه تو,سرهای خود را خم

می کنند و دست هایشان پر از  شکوفه خواهد شد.

«این جهان را بی بهاری تا به کی

شیعیان را بی قراری تا به کی

کی می آیی,با کدامین قافله

مهدیا چشم انتظاری تا به کی»